Ik ben Martijn Straathof, geboren in Brabant, opgegroeid in een dorp bij Zwolle en nu woonachtig in de stad. Als onderwijzer in hart en nieren combineer ik mijn passie voor onderwijs met kunsteducatie. Dat begon vroeger als kind en kreeg ik mee vanuit thuis. Als ik terugkijk zie ik daar duidelijk een moment in in mijn jeugd. Ik koos voor het instrument trompet omdat ik mijn oom zag spelen in een jazz bandje met een uniform en een pet. “Dat wil ik ook dacht ik toen”. Toen ik vervolgens bij de fanfare in ons dorp trompet ging spelen merkte ik dat dit verschillende kanten had. Je hoorde ergens bij, maar je was toch ook wel een beetje anders. Je droeg een uniform en marcheerde op straat. Voor sommigen mooi en bijzonder, voor vriendjes die niet bij de fanfare zaten of met andere dingen bezig waren raar en onwennig. Misschien wel niet stoer ook. Eigenlijk is dat wel een beetje de rode draad geweest in mijn opgroeien. Ik wilde niet mee met de kudde (zonder waarde oordeel), maar mijn eigen route bepalen en zijn zoals ik wilde zijn en doen wat ik wilde doen. Duidelijk het ontwikkelen van een identiteit en ontdekken waar mijn talenten lagen en interesses.

Binnen Kunsteducatie Nederland ontwikkel ik vernieuwende concepten en leerervaringen, vaak rondom maatschappelijke thema’s. Samenwerken en kennis delen geven me energie. Mijn eerste workshop, ‘Beat the City’, blijft speciaal. Het laat zien hoe je met weinig middelen prachtige dingen kunt maken, samen met anderen.

Mijn favoriete projecten zijn ‘Het Kussen van Tork’ en ‘Boys Don’t Cry’. Beide brachten mijn liefde voor theater tot leven en waren waardevolle, leerzame ervaringen.